Miğferinin üzerine konan kelebek, askere
Tren garındaki ışıkların aydınlattığı,
Küçük kızı hatırlattı.
Kızın kokusunu içine çekmişti,
Küçük gözlerinin büyük dualarıyla birlikte.
Bir şarapnel parçası miğferine kanını sıçrattı,
Kelebeğin...
Kelebek miğferine yapışmıştı,
Düşman kelebeği öldürmüştü...
Asker hayatında hissetmediği bir şey hissetti;
‘’öfke’’
Düşman küçük kızı öldürmüştü...
Kükredi soluğunun yettiğince,
Taşralı askerin başı dikti artık.
Miğferini alıp takarken kelebeğin parçaları düştü çamura
‘’Dur’’dedi komutanı, hendekten çıkan askere
‘’Dur, nereye, delirdin mi? ! ’’diye yineledi arkadaşları
Tüfeğiyle düşman hatlarına koşan asker bağırdı,
Vurulana kadar bağırdı...
‘’Kelebeği öldürdünüz, kelebeği öldürdünüz’’
Kayıt Tarihi : 19.7.2003 03:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!