Düşman Geceler Şiiri - Baykal Kaanalp

Geceleri düşmandı ona
Ona ve yaşama isteğine
Suçu sevmekti,gönülden
İçini yakan ateşini
Doğallığın insanlığın
Kadın olmak suçunu
İşlemişti cesaretle

Geceleri düşmandı ona
Ona ve yaşama isteğine
Derinliklerinde kırk kandil
Yanardı sevdasının
Açıklayamazdı sırdaşına
Sevdiğini delicesine
O sevemezdi bir erkeği
Sevmek suçtu...
Yaşamak zorunda olduğu yerde

“yaşamak ama
ne yaşamak
belirli kalıplarda
belirlenmiş çizgilerde
yaşamak,yada
yaşamaya çalışmak”

günlerdir fırtınalar kopuyordu
gözlerinde,yüreğinde
yüreğinin sesiydi bakışları
anlatmak istediklerini
anlatacak tek sözcü
gözleri ve de boş bakışları

uzaklara
gitmek istediği
büyük şehre doğru
bakardı,devamlı,hisleri
kimse tercüme edemezdi
dilsiz hislerini
hoş tercüme etseler bile
kim okuyacaktı
onun hislerini

geceleri düşmandı ona
ona ve yaşama isteğine
ona ve geleceğine
belirsiz olan
kıymetsiz olan
gelmesini beklemediği
geleceğine