Düşman başına Şiiri - Mehmet Recep Sünbül

Adım Mehmet emme memo deyolar
Köyün büyükleri kızamıyom ki
Gücüm yeteydi bilirim nediyom emme
Yiyiyom yiyiyom büyümüyom ki

Altmış kilo oldum dokuz yaşında
Dört ekmek yiyom doyamıyom ki
Ele avuca sığmaz oluverdim emme
Tepiniyom tepiniyom veremiyomki

Bir ilaç verdi babam zayıfla diye
Yedimde içim oyni duramiyomki
Öyle yaslanmışım ki tersine duvara
Kıpırdasam gidiyo tutamıyomki

Hacce var benim gülüm parkta rastladım
Dedi gel kayalım yok diyemiyomki
Çıktım tepeye anca bi metre
Sıkıştım kayıncağa kayamıyom ki

İndim de aşağı Hacce gülüyo
Gülme kız deyom dinlemiyoki
Saçını başını yolacağım emme
Oyun hamuru gibi kahbe tutamıyomki

Kızdım çıktım parktan gittim kayfeye
Bırakmıyolar içeri giremiyomki
Hasan emmi var aldı yanına
Kahveci haklı emme diyemiyomki

Aldı kucağına hasan emmi alay edi benle
Kucağındaki yaratığı bilemiyoki
Gıdıkladı zora gelmem attım bi dene
Nerdesin hasan emmi göremiyomki

Attılar beni dışarı baktım recep gidiyo
Dedi havuza gidiyik gel bilemiyomki
Gittik suyun başına atladım emme
Çöktüm dibine aney yüzemiyom ki

Çıktım sudan Bekir var köyün delisi
Düştü peşime kovaliyo kaçamıyomki
Çıkıverdim ağaca göremez diye
Hava karardı emme inemiyom ki