Düşler Sokağı’nda garip giyimli bir adam
Bağdaş kurmuştu köşebaşına,
Düşlerini satıyordu.
İnsanlar oturup yanıbaşına;
Anlat diyorlardı, anlat bir daha.
Hayır diyordu adam,
Bir kişiye bir düş yeter, yok öyle fazla.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
