Sabah olmak üzere…
Günün ilk ışıkları beliriyor gökyüzünde.
Herkes tatlı bir uykunun derinliğinde.
Beni sorarsan ben yine buz gibi odamın,kırık sandalyesinde oturmuş dışarıyı izliyorum buğulu gözlerimle.
Kemiklerim titriyor kimsesizlikten.
Kollarım boşluğu sarıyor senin özleminden.
Merhaba Sevgili;
Her zaman beni seveceğini söylerdin,başkasıyla olamam derdin.
Ayrılırken bile seni unutmayacağım demiştin.
Oysaki ne çabuk unutupta başkasına gitmişsin.
Bende gidiyorum artık
Merhaba sevdiğim; ben hiç acımadan terk edip gittiğin...
Sensiz yaşayamayacağımı bile bile neden gittin?
Ne yaptım ben sana neden gülüşlerimi çaldında gittin..Ben senin uğruna ölürken sen neden beni görmezden geldin...
Sevmiştim ben seni.hemde çok sevmiştim...
Mutlu musun şimdi? unuttun mu beni?
Silah sesleri geliyor kulaklarıma…Uzaklardan bir yerden…
Kan,acı,gözyaşı…
Çocuk çığlıkları…
Etraf kan gölü…
Herkesin içinde bir korku…
Gencecik çocuklarımız gidiyor ölüme doğru…
Takvimler 28 Ocak Pazartesi gününü gösteriyor sevgilim…
Her sabah yeni bir başlangıç yapıyoruz hayata…
Her gün yeni bir umut demek, her gün yeniden yaşamaya bir sebep…
Bana gelince sevgilim,benim için yeni bir gün demek hiçbir şey demek…
Acılarımın yenilenmesi,özlemimin gitgide artması demek…
Umut dersen sen gittiğinden beri uğramıyor semtime.
Şehrin gürültüsü kaplamış yine her yeri
Herkeste bir koşuşturma
Herkeste bir yaşam kavgası
Bekleyen işçilerin sesi kaplamış her yeri
İki kuruş ekmek parası için yaz kış demeden gece gündüz çalışan işçilerin.
Onları gördükçe sen geliyorsun aklıma…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!