Düşlerin Şiiri Şiiri - İsmail Özabacı

Bu gece
Bir avuç hüzün düştü penceremden
Bir basamak diye düşündüm yaşamak
Yenilgi mahkumu bir savaşçıydım
Başımda yalnızlığın mezar taşı
Bu gece
Ölmek daha kolay geldi bana
Üşümek ve yalnızlıksa tezat
Hasret koydum senin adını
Uzak bir şehirdeydin
Bu gece
Toprak rengi bir hayalle düşündüm seni
Kovdum karanlıkları kapımdan
Sır vermedim ser verdim
Bu gece hüznü çıkardım aklımdan
Dört yüzüm var artık
Ve kükürtlü sabun kokusu burnumda
Ben bir hayal sarhoşuyum aslında
Arkamda yalnızlığın ayak sesini duydum
Beni beklediğini biliyordum
Bir yağmur damlasını beklediği gibi toprağın
Biliyor musun?
Seraplar görmüyorum artık
Her sabah bir kara yazıyla uyanmıyorum
Yine aynıymış meğer yüzüm
Bir üniversite kantininde usulca
Önüme düştü sözüm
Gölgede kalınca güneş üşürmüş meğer
Bir şehir bir cinayet demekmiş
Ve en masum isyanlarım
Bu şehirde kenetlenmiş
Bir çığlık olmak
Bir bitmez bekleyiş
Ve umut olmak rüyalarına
Sonra susmak ve
Kahverengi gözlerine dalmak saatlerce
Gül kokar nefesin
Ve sevgi militanıdır sana yazılan her şiir
Bir delinin aşkıdır
Bir kölenin özgürlüğü
Biz aşkı hayal tacirlerinin üç boyutlu çantasından çalmadık
Sonsuzluğa sevgiyle
Beyaz bir gökyüzüyle uzandık
Biz senle nice gölgeler yarıladık
Ağlamaklı nice gün
Sevmeli nice saat
Ve nice ufuk yolcusu uğurladık
Güneş nerede diye sordun
Gözlerini gösterdim
Tereddütte kalmıştın oysa
Biz hayatı senle üç günde yaşadık
Bak artık yağmursuz duygulara gidiyorum
Bir çağın sancısı boynumda
Çiçeklere fısıldadığım şeyler var
Seni seviyorum.