Düşlerin Şiiri - Şener Turgay

Gece,
yüzünü aydınlatır önce,
yüzün seni...
Tenin tenime değdiğinde,
ürpertir beni...
Ve sonra doğar güneş
gözlerinin içine,
gözlerimden yüreğime,
ısıtır beni...
Bir alev sarar dört yanımı,
Sardıkça,
örter umutlarımı...
Okşarım alevi, tepeden tırnağa,
Saçların,
yakar avuçlarımı...
Gün, bir umuttur
karanlıkta doğan sevgiye,
Sevgi uzun bir yolculuktur,
bitmez...
Yollar bitse de..
sevgiler,
asla bitmez...
Özlersin, sevmek istersin,
O, hiç görmediğin gözleri,
O, hiç tatmadığın dudakları...
Düşler sokağında bir kadeh şarap içer,
Kendinden geçersin bir gece vakti...
Tadını hatırlamaya çalışırsın,
Şarapla karışır..
Şarabı atarsın elinden,
Dudağına bulaşır...
Ve gün doğmaya başladığı zaman,
Bir bakarsın, ne düşler,
Ne de aşklar kalmış...
Belli ki,
Sen düşlerde dolaşırken,
düşlerin yollarda kalmış...