Düşlerin Parlayıp Söndüğü Yerde

Bazen diyorum ki hep sen olsaydın
Gündüzde işim gecede düşüm
Ne hasret sancısı ne yürek yangını
Varsa yoksa sen yani
Düşlerin parlayıp söndüğü yerde

Sen Diyarbakırı bilirmisin
Memleketim......
Türküleri isyan,türküleri hasret kokan
Çoban kavalına düşmüş sevda ezgilerini;
kulağına söylemek isterdim
Düşlerin parlayıp söndüğü yerde

Tutki;
yudumlamak bir bardak kaçak çayı,
güneş gelincik dağının ardında yiterken
ve akşam göz kırparken çermiğin toprak damlarına
bir de nargile çekip üflüyorsam yele karşı
ve tutki birde sen varsan yanımda eğer
yüzüne güneşin son ışıkları vururken
alamıyorsam kendimi gözlerinden
ve kaybolmuşsam sende
ne demeli şimdi
düşlerin parlayıp söndüğü yerde

Tutki....
geceme ay değil sen doğmuşsan
ve uyumuşsan
ve nefesin değiyorsa nefesime
terlerimiz karışmışsa birbirine
bir sen varsan bir de ben ve bir de hiçbirşey
Tutki...
ezelden senindim ve ebediyen benimsin
Tutki...daha doğduğumda beklediğimsin,özlediğimsin,hasretimsin
dünüm,bugünüm ve yarınım sensin
Ve tutki yoktu sende benden öncesi
ve bende senden sonrası
Düşlerin parlayıp söndüğü yerde

Yum gözlerini düşün,
Ben seni seviyorum
Sen beni istiyorsun
Sen bende tütüyorsun,ben sende eriyorum.
Söylemek istediklerim dilimin ucunda ama,
kifayetsiz kelimelerim,
sana seni anlatmaya
sana beni anlatmaya.
gözlerin gözlerime değdiği zaman.
Düşlerin parlayıp söndüğü yerde.

Gözlerin gözüme değdiği zaman
soyutlanıyorum ben bütün hayatdan.
O an ne hayatın cefası,ne sevdanın acısı.
Sana seni seviyorum diyorum.
Sana ne güzelsin diyorum ey yaaaaaaarrrrrrrr.
Bir bilsen Diyarbakır kadar.
Sen gülümsüyorsun sonra,ay gülümsüyor.
Ay şafağı gibisin şimdi;
Bakir,alıngan,korkulu ve ürkek
Sonra....
Sonra susuyorum,
Susuyorsun,
Susuyoruz....
Sen benim oluyorsun, ben senin.
S E V İ Y O R U M,S E V İ Y O R S U N,S E V İ Y O R U Z...
Düşlerin parlayıp söndüğü yerde