Düşlerin Kitâbesi Şiiri - Ömer Albayrak

Kırık bir çerçeve, yırtık bir resim
Silinmiş altına yazılan isim.
Buhurdanlar gibi yanar tütermiş,
Türbesine Nûr yağarmış dört mevsim.

“Ehl-i kelâm imiş” şâir-i âzam
Kalemi kılıçmış, fırçası ressam,
Sözünden anlayan, bilen olmamış,
Ne anlatsa ne söylese vesselâm.

Kimi deli dermiş, kimisi derviş;
Kimi veli dermiş, kimisi ermiş,
Dudağında tevhit, tekbir, telbiye;
Hergün Beytullahı tavaf edermiş.

Kiâb-ı kâinat-kelâmı Rahmân;
Gözünde ferimiş, kalbinde iman.
Mürşid-i ekberi, canı, cananı;
Nebiler-nebisi Resül-û zîşan!

Huzurullah olsa gerek makberi,
Ruhuna türbedar etse Ömer’i.
Dursam Inzivâya kalan bir ömrü,
“O” aşk ile yudumlasam Kevseri’i! ..