Yağmurdur aslında var eden ellerimizi
Dostlarımız bile anlamaz bazı hallerimizi
Ve dökecektir içini elbette yalnızlığımız
Aydınlanmamışlığa adanmış öyküler gibi
O sözler kılıçtır ve saplanmıştır kendi karanlığıma
Hep sızlatacak bilirim sabah ayazlarında
Pencerelerinde göz izlerimiz asılı durur
Seyreder gerçeğin izbeliğini seyreyler durur
Unutulmayacaklara doğar gün, hiç unutmayacaklarımıza
Yetinmez düşlemekle satırlar
Hiç yerine gelmeyeceklere ağlar,
Gizli bahçelerde unuttuğum kadınlar
Hiç yaşanmayacaklara ağlar,
İçimde eski bir kale gibi yıkılmadan dururlar
Belki de bir rüyadır
Derin, uçsuz bucaksız yalanlar değildir gerçek
Günden güne…
Belki bir rüyadır kurguladığımız düşlerden biridir belki
Ömür boyu sürecek bir düş
Ve o düşün şen çocuklarıdır günler
Kim bilir belki…
26.02.09
Nadir KeleşKayıt Tarihi : 25.4.2009 10:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nadir Keleş](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/04/25/duslerin-cocuklari.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!