Düşlerimin Kadife Kumaşından Yarattım seni

Sabahları uyanınca,
En çok kendime sormuşumdur.
Acaba,bulutlara karışıp,
Yok olurcasına,
Başımı döndüren güzel,
Kendi hayal gücüm mü?

Öyle bir güzel yok mu sahiden?
Yeni bir ilahe Mİ yarattım?
Ahenkli sesi ve,
Narin dokunuşlarıyla,
Düşlerimin kadife kumaşından.

Yoksa duyargalarımı yitirmişimde,
Bir çılgınlık halindeyken Mi?
Yaratmıştım bu güzeli?
Yoksa sevgi kaynağımla,
Yalnız kalmak için mi yaratmıştım?
Kimseye görünmeden aşkımı,
Doyasıya yaşamak için.

Böyle bir varlıkla,
Nasıl mutlu olabilirsin diye,
Sorabilirsiniz bana?
Ömrünün yazındaki,
Bu koca adamın nasıl olup da?
Düşlerde ve hayallerde,
Böylesine heyecan bulabildiğini?

Şunu söylemeliyim ki;
Bu ruh halim sürmekte,
Gençlik yıllarımdan beri,
Böylesine geçirdiğim yıllar,
Yaşam’a,Güzel’e
Mutluluğa ve Barışa dair,
Tüm öğrendiklerimin,
Temel taşları olmuşlardır.

Bütün düşlerim ve hayallerim,
Yalnız yaşamımda benim
Dostum,arkadaşım,sevgilim,
Olmuştur daima.
Ve ben/
Güneşin çehresi önünde,
Özgürlüğe kanat açan,
Ve suların üzerinde,
Özgür martılar gibi,
Sularla dans eden,
Özgürlüğün düş’ü olmuş,
Ruhumu huzura ulaştıran,
Aşkın,sevdanın,insanlığın,
Türküsünü söylemişimdir.