Düşlerimi Kaybettim Yaprakların Sarısında

Duvarı kerpiç, badanası kireç
Babamın ahşap evi.
Çocukluğum gömülü,
Anılarımın kabri bir nevi.
Evin önünde asma çardağı.
Ben gölgesinin serinliğinde,
Elimde çay bardağı.
Yudumladığım çay değil, anı seli.
Kalbimin acı koruğu, buralardan gideli.
Çardakta üzümler delik delik.
Önemli değil zaten onlar göstermelik.
Arılar etrafında pervane.
Ben kendi alemimde, arılardan kime ne!

Sararan yapraklar habercisi güzün.
Her rüzgarda titrer, kaplar hüzün.
Ben düşlerimi kaybettim
Yaprakların sarısında.
Bu değirmende ağardı saçlarım
Ömrümün yarısında.
Kışı bekler sararan yapraklar
Çardağın üzerinde.
Bense baharı beklerim,
Baharsa gök mavisi gözlerinde...

‘Doldur’ dedi babam, ‘doldur çayımı’!
sesiyle döndüm kendime.
Söz geçiremedim bendime.
Doldu gözlerim.
Yine sensiz geçirdim izin ayımı.

3 Nisan 2004 Cumartesi, Danimarka-Køge 23.39