Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
' Düşlerime Gün Düştü ' Sn.Afet Hanım, derin içeriği olan,okurken insanı düşündüren,muhteşem bir şiir olmuş,sizi tam puanla kutlar,saygılarımı sunarım.
İmrenilecek,bu muhteşem şiiri geç te olsa okudum ve çok beğendim.Böyle şiirlere bir kez okumakla doyulmuyor.İlk fırsatta yine sayfanıza konuk olup ilhamınızdan faydalanmak isterim.Gönlünüze sağlık sevgi selam muhabbetle kalın...
yürek çoşmuş efendim..kaleminize sağlık..okuması zevkti..tebrikler
..................
Mecalsiz bedenimle engellerden sekerken
Izdırabı sazımdan mızrabımla çekerken
Düşündüm karar verdim; gülmek için çok erken
______Kalemime susayıp tutuştu hecelerim
______Telaşa yangın günde kayboldu gecelerim. ..güzel okunası dizeler..şaire tşk.ve tebrikler......
Güzeldi sevgili Afet...
Selamlar
Mecalsiz bedenimle engellerden sekerken
Izdırabı sazımdan mızrabımla çekerken
Düşündüm karar verdim; gülmek için çok erken
Şiirin ya da yaşamın kırılma noktası bence bu dizeler işte . Gülmek için karar verilecekse her an geç kalınmışlıktır ....
Sayın Afet Kırat bu çok güzel ve anlamlı şiirinin çerçevesinin kenarına 'bu şiir bana aittir' diyen fotoğrafını imza şeklinde asmış...
Her zaman ki nitelik ve yazın özelliği ile ..
Kutluyorum saygı ile ....
Her çalışmanızın güzelliğinde yine harika bir çalışma harika bir eser kurlarım sizi ksleminizin hiç susmaması dileklerimle tam puan saygılar
Başarılı bir esere imza atan saygıdeğer hocamı can-ı gönülden kutluyorum..Çok çok güzeldi...Selam ve saygılarımla...
Gururla uçan dilim gökyüzüne ulaştı
Pamuklu şeker tadı dudağıma bulaştı
Mürekkepten kan aktı ulaşılmaz yol aştı
______Sevgi ektim sineme gün gelip yeşerecek
______Ruhumun cennetine gökte güneş erecek.
Aşk bağında bir güldüm gülerken dikenlere
Acım sızım bulaştı dolaştığım her yere
Şimdi temizim derim, göğsümü gere gere
______Yüreğimi dağladım kalmadı bıçak izi
______Darısı başınıza, Rabbim kurtarsın sizi.
HECEYİ ÖYLESİNE RAHAT, AKICI BİR DİLLE KAFİYE KAYGISI GÜDÜLMEMİŞ GİBİ AMA VEZİN VE KAFİYEDEN ÖDÜN VERMEYEREK, DİLİMİZDEKİ ESKİ VE YENİ SÖZCÜKLERİ BİRBİRİYLE BARIŞIK OLARAK AYNI ŞİİRDE DERLEYİP TOPLAMAK ÖYLE HER ŞAİRİN HARCI DEĞİLDİR. BİRAZ USTALIK İSTER, EMEK İSTER. ŞİİRDE ESTETİK DE ÖNEMLİ BENİM GÖZÜMDE.TEMA VE İÇERİK MÜKEMMEL.VELHASIL DOST, BEĞENİYLE OKUDUĞUM BİR ŞİİR OLMUŞ. YÜREĞİNİZ DERT GÖRMESİN. ŞİMDFİ BU ŞİİRE TAM PUAN VERİLMEZ Mİ?. ANTOLOJİYE EKLENMEZ DE NE YAPILIR?...KUTLARIM GÖNÜLDEN. SEVGİYLE KALIN...Naime ÖZEREN
Tebrikler.....
Şiirde,ahenk,uyum,içerik,kural her açıdan harikulade,imgeler özgün ve güçlü,şiirsellik önplanda olup,okuyucuya ufuklar açan düşünsel boyut içermektedir.yesevizade'nin yorumuna katılıyorum.Maaşallah Afet hanımefendinin üslubu her kelimeye hatta heceye yansımış,işte budur şiir,çalma çırpma değil,orjinalite,
Rabbim başarınızı mukım kılsın,ziyade etsin,selam,saygı ve dularımla unutmayan dost yürekli şaire.........
Bu şiir ile ilgili 45 tane yorum bulunmakta