Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
////
şiir baştan sona birbirini tutmuş. Kelime olarak şiirin başlığına cümle içinde rast gelmek mümkün değilken anlam şiiri hiç bırakmamış.
Kelimeler birbirine öyle ahbaplık etmiş ki sanki tekerleme misali sevgilinin gözlerinde ki sıcaklıkla duygularını aktarmaya başlayan şair o ahengi hiç bozmadan o sevgilinin nerede olduğunu sorgulayıp bir gizli davetle şiiri noktalamış. Şiire ve şaire yakışan ne ise farkında yada değil bu yakışık alış şiirde hakimiyet sağlamış. Ve sevginin en sade özlemin en bariz şekli yansımış şiirde ki kelimelere. Anlatım ne bir ileri giderek abartıya düşmüş ne geride kalıp eksiklik oluşturmuş. Denge mükemmel, şiir mükemmel : yorum mükemmel)))
Düş , arayışla bitmiş , arayış özlemden dem vurmuş, özlem acıyı doruğa ulaştırmış ve şiir işte o arayışı, o özlemi , o acıyı anlatmış.
Tebrik ediyor sevgi ve selamlarımı sunarken önemle de bir şeye değinmek istiyorum ki , sevginize ve dürüstlüğünüze itimat ederek bunu gizlemeden açıkça belirtmek istiyorum:
Bazı şiirlerinizde bir farklılık var. Yani siz istemeden yazmışsınız gibi , şiir yazmak için kaleme alınmış gibi. Çünkü bu ve buna benzer şiirlerinizde şiir tadını yakalamak o kadar kolay ve keyif verici ki. Oysa bazı şiirlerinizde de şiirden ve duruştan hayli uzakta kalmışsınız. Eğer şayet bazı zamanlar şiir yazmak için kendinizi yüreğinizi ve kaleminizi zorluyorsanız bunu asla yapmayın. Öyle ki içten gelerek yazılanla ; şiir yazmak için yazılan şiirler kolay ayırt edilebiliyor....
Affınıza sığınıp tebrik ediyor teşekkürlerimi sunuyorum .
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA®
////*S*E*V*D*A*Z*A*N*////
'' kiminle olduğu çok da öenmli değil ki...önemli olan yanınızda olmayışı...
öyle ki kilometrelerce uzaklık vardır arada ama ruhu hep yanınızdadır...
tebrikler...
Çok güzel, sabah sabah ne pek hoş bir şiir.
Kutlarım!
Yusuf İPEKLİ
Yoksun yanımda
Söyle kiminlesin ..Finalde sitemin derinliği iyice çiziyor şiirin altını...Tebrikler....atıl kesmen
En büyük düşüm
Buseler kondurmak dudaklarına
Ödülümdür gül kokulu tebessümlerin
Ruhumun derinlerine nakışlısın
Envai çeşit ipek ibrişimle
Dokunamıyorum
Yoksun
Yoksun yanımda
Söyle kiminlesin
__Ne önemi var? sizi haketmeyen için değmez.. Kaleminize sağlık..
'Dokunamıyorum
Yoksun
Yoksun yanımda
Söyle kiminlesin' keşke verilecek bir cevabı olsa bu finalin... yanımızda yoksa/ kiminle nerede olduğunun önemi var mı ki? sanırım bilmemek / bilmekten daha iyi...daha az acıtır en azından... yoksa taşımıyor artık bu yürek onca acıyı...sevgiyle kalın...GM
Ödülde olsa gül tebessümler.........
'Yoksun
Yoksun yanımda
Söyle kiminlesin '
Bu sorgulamalarda o ödülün ne değeri olur ki....
Sevgimle
sevilenden ayri olunursa endiseler merak etmeler en ince kilcaldamarlardan sarilir beyin,e!... Yoksun
Yoksun yanımda
Söyle kiminlesin...sizi okumak keyifliydi degerli saire sayin bayan Yagcioglu!siirimsi muhabettlerle...yakup icik almanya
Güzeldi...tebrikler.
Sevgilerimle.
Ask siirlerini severim. Bir de adasim yazmissa.
Sevgilerim sana...
Bu şiir ile ilgili 17 tane yorum bulunmakta