Düşlerimdeki Kadın Şiiri - Ali Osman Yılmaz

DÜŞLERİMDEKİ KADIN(Bir Rüya)
Hayal dünyamda,aşk kuşunun kanatlarına binerek,sevda bulutlarında gezindiğim, göksel aşkımla geçirdiğim günler,doyum,neşe ve huzurla doluydu.Meğer sancı yolumu gözler,Acı’ysa,Sevinç kadehimin dibinde pusuda beklermiş.
Böyle bir gecenin sabahında,aşk kuşunun kanatlarından inerek,tam bir gemiye binmek üzereydim ki, garip bir elin beni yakaladığını,geri çektiğini hissettim; İçimden bir ses,Geri dön! Gitme! gemi kalkmadan sahile dön’diye fısıldıyordu.
İçimden gelen sese aldırmadım ama gemi yol almaya başlayınca kendimi,hiç beklemediği bir anda Şahin’in pençeleri arasına düşmüş ve gökyüzüne kaçırılan küçücük bir kuş gibi hissettim.
Akşam olup İstanbul’un tepeleri ufukta kaybolunca,geminin pruvasında kendimi yapayalnız buluverdim.Çevreme bakınıp düşlerimin kadınını,kalbimin sevdiceğini arandım ama yanıbaşımda değildi artık.Ne zaman gökyüzüne baksam yüzünü gördüğüm,gecenin suskunluğunda sesini duyduğum,elinden tutup aşk bahçemde gezindiğim o kadın,artık yanıbaşımda değildi.
Okyanusun derin sularında seyreden bir gemideydim ve yaşamımda ilk kez kendimi tam anlamıyla yapayalnız hissediyordum.Yüreğimde onu çağırarak geminin güvertesini arşınladım,orada görürüm umuduyla dalgaları gözledim.Ama her çabam boşa çıktı.Geceyarısı olup da tüm yolcular ortadan çekilince,tek başıma,huzursuz ve tedirgin bir şekilde güvertede kalakaldım.
Sonra birden başımı kaldırdım ve O’nu gördüm. Aşkım,sevgilim,pruvadan biraz ötedeki bir bulutun içindeydi.Coşkuyla sıçradım yerimden,kollarımı iki yana açıp,gönül yoldaşım,beni niçin bıraktın? Nereye gittin? Neredeydin? hadi yanıma gel ve bir daha hiç terk etme beni’ diye haykırdım.
Hiç kıpırdamadı.Yüzünde,daha önce hiç görmediğim,Acı’nın ve kederin belirtileri vardı.Yumuşak ve içime işleyen bir sesle,’seni bir daha görebilmek için okyanusun ötelerinden çıkıp geldim.Ama şimdi yatağına git ve kendini uykuya ve düşlerine bırak diye konuştu.
Bu sözleri söyler söylemez,bulutlarla bir oldu ve gözden kayboldu. Aç bırakılmış bir çocuk gibiydim.Kendimden geçmişçesine ‘o’na seslendim. Açabildiğim kadar açtım kollarımı ‘O’na ulaşabilmek için.Tüm sarabildiğim, denizin nemiyle ağırlaşmış gece oldu.
Yatağıma inerek uzandım ve ne gariptirki,başımı yastığa kor komaz uyuyakaldım.’O’nu tekrar yitirmenin kabusu ile uyuduğumu zannederken gözlerimi açtım ve ter içinde sağıma soluma bakınarak ‘O’nu aradım. Meğer,her zaman olduğu gibi yine rüyalarıma girmiş ve hayalimle dans ettirmişti beni.