Düşlerim Vardı…! ! ! Şiiri - Mustafa Ata

Benim de düşlerim vardı
Masallarda ki Kafdağı’nın ardı
Kadar uzak,kelebeğin dokunuşları
Kadar yakın,düş perilerini kıskandıracak
Kadar güzeldi,perileri vardı
Küçük çocukları kötülüklerden koruyan
Çocuklar hiç ağlamazdı,onlar
Düşlerimin uçsuz bucaksız kırlarında
Oyunlar oynarlardı,kötülüklerden uzak
Neşe içinde attıkları kahkahaları
Kuş cıvıltılarına karışırdı
Düşlerim de sevgiyle beslenirdi ruhlar
Yarınlara umutla bakardı gözler
Kırılmazdı gönüller,incitilmezdi
O minicik yürekler
Akıp giden zamana karşı duramadı
Minik bedenim,yavaş,yavaş büyümeye başladı
Bedenimle birlikte düşlerimde büyüdü,büyüdü
Sonra acımasız kader denilen şeyle tanıştım
Daha tam büyümeden
Önce oyunlarımı aldı elimden
Sonra ağlamayı öğretti,acıyı tattırdı
Bunlarla yetinmedi birer,birer düşlerimi çaldı
Perilerimi öldürdü…
Ve
Göz yaşlarıma aldırmadan,HAYAT denilen
Sahnede oynamam için acımasız roller biçti

24.06.08 İzmir … Mustafa ATA