Düşlerim Üşüyor Sensiz (1)

(gidenlerin ardından -karmaşık duygular-memleket, aşk, hüzün ve hasret halleri)

Kar altında
Yapraksız çırılçıplak titreşen bir ağacım ben
Baharları düşleyen…

Halkım ben
Akkuyu’da, Sinop’ta… Yüreğine ölüm santralleri kurulan
Roboski’de parçalanan kaçakçıyım
Kürt’üm
Yüreğinde tahrip gücü yüksek bombalar patlatılan
Türk’üm, Laz’ım, Çerkez’im, Ermeni’yim…
Alevi’yim, Sünni’yim, Süryani’yim…
Her halimle insanım yani -insanın her haliyim-
Cizre’de çocukların gözyaşı
Kanayan hançer yarasıyım
Delik deşik bir duvar ardıyım kurşunlarla vurulan
Dondurucuda saklanan bir çocuk ölüsüyüm…
İpin ucunda; yaşamın en kör…
En ters…/ en uzak…/ en dönülmez noktasında sallanıp duran
Sersefil bir intihar anıyım; işsiz bir babanın…
Rize’de Havva anayım; bin yıllık çınar;
Başı göğe/ ayakları yeryüzüne kök salan…
Günlerden Cumartesi
Kaçırılan çocuk sesi: Annee! Anneee! Anneeeee!
Annelerin elindeki mahzun resim
Mis gibi çocuk kokan kırmızı bir karanfilim;
İki kolunda altı polis yerlerde sürüklenen…

Yüreğim üşüyor ateş altında yanarken ülkem
Köklerim kuruyor, gövdem çürüyor
Sıcaklığını düşlüyorum ay ışığında parıldayan gülüşünün
Düşlerim
Düşlerim üşüyor sensiz
Buzlar sarkıyor avuçlarımdan
Çığlar düşüyor yüreğime
Bakışlarını özlüyorum
Gözlerinden, gözlerinden öpüyorum seni…

Mayıs 2017