Düşlerim Hayallerim Şiiri - Orhan Bektaş

Ben hep seni dinliyorum
Kulaklarımda sesin
İçimde nefesin
Uzaklara çok uzaklara gidiyoruz seninle
Kocaman vagonları olan
Siyah dumanlar püskürten lokomotifli trenle
Sen öndeki vagondan el salla
Ben arka vagonlardan içime çekeyim saçlarının kokusunu
Her istasyonda durduğunda
İnelim bir banka oturalım
Gelen yolcuları sayalım
Giden yolculara el sallayalım
Sonra şımarık çocuklar gibi
Sarkıverelim tren kapılarından
Makinistlerin bölümüne saklanalım mesela
Onlar çıktığında kapıyı kilitleyip
Biz kullanalım treni
Sen makinist şapkasını tak
Ben seni seyredeyim
Karlı dağlardan geçelim
Ovalardan vadilerden
Geçelim geceden çakal ulumaları içinde
Köylerde çoban köpekleri
Koyun sürülerini ürkütelim
Çobanlar küfür etsinler ardımızdan
Biz kahkahalar atalım ayışığına
Sonra bir tepe çıkışında
Atlayalım trenden
Ne hali varsa görsün makinistler
Tepenin üstünde yıldızlar
Daha yakın olur alnımıza
Uzanalım baş başa
Sen kuzeyi say ben güneyi sonra
El ele tutuşup sarılalım
Derin uykulara dalalım
Rüyalar aleminde yıldızlar dönsün etrafımızda sen ve ben
Bir sen bir de ben
Ne varsa bizden gayrı bizden azade
Düşsün gecenin karanlığına
Sen benim ol bu gece hiç bitmeyen bir gece
Düşlerim hayallerim sevdiğim