Kalemi seyre daldım
Kâğıt üzerinde geziniyordu
Gözlerim dalgın bakamıyor
Aklım durmuş sayamıyor
Kulaklarımda sessizlik çınlıyor
Dilim suskun konuşmuyor
Kütler kalbimi parçalamıyor.
Bir dinginlik meltem esintisinde
Akıl, rüya, hayaller gezintisinde
Yaprakların dallardan kopuşu gibi
Serencamda dolaşıyor hayaller su gibi
Rüzgâr fısıldama bana derinden
Bir heyula yükselir ince sesinden
Albenili rüyalar ister benliğim
Kurtulabilsem kara düşlerimden
Kâğıt üzerinde mısralar
Kargacık burgacıklar
Okuyabilseydim yazılanları
Anlayacaktım gelen ilhamları
Kale gibi sağlam zannederdim kendimi
Dağılıp gittim, ilhamlarım dağıttı beni
Gün devril istersen geceye
Geceler benim nasılsa sehere
Güneş doğmadan uyanabilsem gündüze
Ay karanlığında düşlerim kendime
05.12.2009 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 5.12.2009 00:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler
Saygılar.
TÜM YORUMLAR (26)