Düşlerim... Şiiri - Münibe Çobanoğlu

akıyor ellerimden gözlerinin büyüsü
yanıbaşımdasın ama tutamıyorum
bir karaçalı ormanının ürpertisi
sarıyor hayallerimi

düşlerim kadar yitik hikayemizin
isimsiz kahramanlara bölünmüş vasiyeti
nilüfer yaprağının sırtına binmiş
yüzüyor sığ sularda

sis..
gece karasına bulanmış..
simsiyah bir ufukta
yalın ayak üşüyorum
yürüyorum ama biryandan
ayağımı parçalayan çalılara aldırmadan

boncuk gözlerin ve saçlarının dalgası
unutturuyor kan içinde kalmış ayaklarımın acısını
hissetmiyorum...
sonunda sana ulaşmak ihtimali var ya,
ayaklarımı kaybetmek pahasına,
koşar adımlarla yürüyorum...

azığım yok heybemde, bir parça kuru ekmekten başka...
gözlerinin kaybolduğum büyüsünü düşününce
önümde halil ibrahim sofraları kuruluyor...
varlığın hem bedenimi,
hem de ruhumu besliyor...

geleceğin düşlerinde,
baş köşede duruyor silüetin,
sen benim portremde,
yakamda duran broş, saçımdaki altın yaldızlı tokam...
yüzümün yarısı sana ait,ve gülüşüm...

yakutlarla,zümrütlerle süslüyorum varlığını,
sevgi,tutku ve aşkla besliyorum...
omuzuna yasladığımda başımı,
dünyanın en mutlu dilberi oluveriyorum...

yıllar sonrasının bir umut ve hayaliyle
şimdiden coşkuya boğuluyorum...

sen beni hayallerime en çok yaklaştıran insan!
olur da bir gün gitmek istersen,
veda etmeden önce söyle,
veda hazırlığımı yapayım...
kulak zarımı tatile çıkarayım mesela,
gözümün retinasını da söküp,
denize atayım...

ne gidişini göreyim,
ne de veda sözcüklerini duyayım,
üzerindeki siyah balıkçı yaka kazağı çıkartıp koy yastığıma,
kokunu içime çekip, oracıkta sonsuz uykuma dalayım...

28 Mart 2009