Düşlere Kelepçe Şiiri - Selçuk Binici

Kısacık bir ömrü koskocaman acılarla dolduran kadın…
Ne acı ısmarlamaktan yoruluyor
ne de durmayı biliyor.

Bilinçaltındaki tüm yaraları adamdan sayıyor,
kurak kalbinde sevgiye dair tek iz taşımıyor.

Susarak işkence ediyor,
sessizliğinden haz alıyor.
Ne aşka yer açıyor
ne saygıya.

İçindeki fırtınayla çevresine ateş savuruyor,
narsist duruşuyla bulunduğu her yeri zehirliyor.
Empatiye kimlik vermeyi reddediyor.

Barışık olduğu tek yer,
bağımlı hâle geldiği sanal dünya;
orada günlerini heba ediyor.

Günde beş vakit namazın yanında
beş vakit de öfke patlaması yaşıyor.

Üvey evlat, üvey kardeş, üvey hala ve teyze olmanın acısını
etrafa saldırarak dindirmeye çalışıyor.

Tüm güzel yaşanmışlıkları
Alzheimer gibi unutuyor.

Ailenin kötü olduğuna onu inandıran arkadaşlarının
evlenip bir selamı bile çok gördüğünü
fark edemeyecek kadar kör.

Adam bir yudum sevgiye muhtaçken,
kadın kin çeşmesini sonuna kadar açıyor.

Vefayı sırtlanlara yem ediyor.
Alçak gönüllere kilit vuruyor.

Adamsa geçen zamanın içinde
düşlerine kelepçe vuruyor.