Düşlerdeki Sevgili Şiiri - Mehmet Lütfü ...

Oydu işte karşımda; sapsarı saçlarıyla
Asırlar var ki özlemle yolunu gözlediğim
Ya ben kimdim?
Beklenen miydim umutların ardında gizli?
Cesaretim yok sormaya…
Neden ıslak sayın bayan, neden paslı gözleriniz?
Bilin ki, aksa da sicim gibi yaşlarınız
Kulunuz amadeyim; paspas edip dilimi
Silmek isterdim

Gözlerimin hapsindeydi bir çift göz
Hüzünle gölgelenmiş
Bürünmüştü yedi renge, gökten ödünç alınmış
Mavi… Sarı… Lâcivert…
Sahi, ne renkti sayın bayan, ne renkti gözleriniz?
Bilmek isterdim

Duruşu ne de güzel, gönlümdeki eceydi
Gülüşü ömre bedel, bakışları eceldi
Belki sisli bir gece, belki bir bilmeceydi
Düş müydü, gerçek miydi?
Bildiğim…
Onca eza cefadan, görmediğim vefadan
Ne tat aldım ne de haz; yaşamak işkenceydi
Yine de sayın bayan, ölmek için erkendi
Sormanızı beklerdim, “Son arzun nedir? ” diye
Bana kalsa nanik derdim hayata, hayatı ti’ye alıp
Gülmek isterdim

Ne hoştu solumak aynı rengi
Buluşmak gülüşlerde, sımsıcak ve acımtırak
Erimek gözlerinde, yumuşak ve usulcacık
İzin verseydi bir de ah! ...
Dokunabilseydim tenine
Yazık ki farkında değil benim
Adını bile bilmediğim sevgilim
Biliyorum
Gidecek birazdan hüzünleri bana satıp
Gerçi koymaz; alışkınım hüzünlere
Ne ki, her ayrılış ölümden beter
Tanrım! Bu son olsun; yeter artık, yeter…
Bağışlayın! Ne size ne sizsizliğe isyanım
İsyanım içimdeki sessizliğe sayın bayan
Çığlıklar atmak oysa, sevdiğimi haykırmak
Dağıtıp çılgınlar gibi -gözüm aksın ki -
Son kez…
Ölmek isterdim