Düşlerde saklambaç Şiiri - Selda Gökmen

ufacık bir kuşken gökyüzünde
ırmakların sesini dinlerdim
ürperirdim sessizce duyulan
ayak seslerinden

kanadımı kırmışlarcasına ağırlaştım yine
sevemiyorum
insanım,insanım diye avunurken
şimdi
ırmak sesleriyle avunan bir kuşum

görülmezliklerin bunca yoğunlaştığı günlerde
yağmur damlalarında sevgiyi
ararcasına koşuyorum
saçlarım ıslak saçlarım kıvır,kıvır
ayaklarım yalınayak

belkilerin bunca doğduğu gözbebeklerine
bakarak dalıyorum gökyüzüne
gökyüzünden yeni doğmuş bir bebek kadar temiz
sevgiler sana hediyem olsun

sakın insanoğlu en çok kendinden sakın
ihanet etmişken onca güzelliğe
gece kendine yalan söğleme

sevgilerin bunca azaldığı kalplerde
anlamsız çoğalanları bağırırcasına yok etmek
ağlamak istiyorum
bir küçük yağmur damlasını
yanaklarımdan akıtırcasına

yağmur damlaları kanadımı doldurdu
uçamıyorum
ne bileyim mutsuzmuyum mutlumuyum
keşkelerin bunca ekildiği bir dünyada
düşündüklerimin hangisini çözebilirim

tanrıların bunca çoğaldığı tanrısızlıkta
çalanlara kapımı açamazken olmazları tartamaz
olanları bulamazken
nerdesin yağmur damlalarında ki sevgi
hadi gel ve bul şu insanoğlunu

hayallerin bunca uzaklaştığı kaybolmuşlukta
yağmur damlalarına şemsiyeler tutuluyorsa
küçük bir avuç
yağmur damlalarına yüreğini açmış bekliyor
bekletiliyor