Düşlerde Gezinti Şiiri - İrfan Karapınar

Düşlerimde kırlangıçlar uçardı
Ben dağılırdım dumanlar dağılırdı
Öylesi çocuktum ağlamaklı
Bir duvara yaslanırdım iki büklüm çömelerek
Sanki bulutlar kasvetli gelirdi üstüme
Simsiyah bir hüzün yayılırdı

Yağmur çiselerdi
Dudaklarım titrerdi
Anlatmak kudreti benden uzak
Hislerim kilitli
Ellerim açılır gökyüzüne
Gözyaşlarım avuçlarımda
Yıldızlar dualarla sayılırdı
Günlerim ayılırdı

Oturmuş kumlarla oynuyorum
Mavi bir sessizlikte
Belki de renksiz bir diyardı
Martıların tırmalayan çığlıkları
Anılar karşılardı dertleri
Dalgalar ayaklarımı yalarken
Hayaller belirirdi önce
Sonrası malum loşluklar
Gelir bir Anka kuşu
Beni Kafdağı’nın ardına atardı
Masal alemlerine katardı

Rüyamın ardında bir berrak dere
Mis kokan bahçeler vardı
Leylaklar karanfiller ve güller
Karşıdan dağlar bakardı
Karşıdan bulutlar bakardı
Ben kalkıp onlara yürürdüm
Öylesine çocuktum ağlamaklı
Ateş gözlerimi yakalardı
Riyalarımı saklardı

Uçurtmalar çağırırdı mutluluğumu
Coşkuyla meralarda koşardım
Tuhaf ümitler beslerdi gözbebeklerim
Yıldızlar yakardım
Mehtap ruhumu yakardı
Gezerdim binbir diyar
Kelimeler şiirlere akardı

Tılsımlı düşlerime kaçardım
Dağılır zerre olurdum
İmkansız gecelerin kapısını açardım
Bir bakardım ötelerdeyim
Katedrallerde devasa çanlar
Havralarda Davut yıldızı
Camilerde sala
Paris demlerdi bakışlarım
Hong Kong/Kahire/Bombay
Veya Kazablanka veya Petersburg
Uçardım gökyüzünde uçardım
Yaprak yaprak takvimler uçardı
İnce ince sedalar
Zaman sicim gibi kirpiklerimden sarkardı

Çiçeklerim vardı siyah beyazdı
Üşenmez aşklarımı seçip
İşveli akşamlara yayılırdım
Sokaklar boyu içip
Sancılar bestelerdim
Öylece kendimden geçip
Sarmaşıklara sarılırdım
Tümden aleme darılırdım
Şimşekler acımasız çakardı

Şebnemler giderirdi susuzluğumu
Yangın vakti gönlümün derdim
Rüyalarımın peşisıra giderdim
Azrail avcı idi beden şikardı
Ümitlerim ta derinden yakardı

Koca ayaklarıyla bir mor yengeç
Tutar sürüklerdi beni engine
İkinci benim fena korkardı
Kaçayım desem gecenin koynuna
Efsunlu bakışları peşime takardı
Yankısı ruhumun dehlizlerinde
Karşıma gulyabaniler çıkardı
Gözyaşlarımı yüreğime tıkardı

Kimi zaman kabuslarla yürürdüm
Asla açılmayan kapılar
Sefil hayaletler senfonisi
Fırtınalarda süzülen figürler
Yaklaşan mezar uzaklaşan yaşam
Saçlarımda ak görür ürperirdim
Aynaları düşmanım bilirdim
Dehşet yüklüydü dünya treni
Gençliğimi emziren bir vahşi ana
Kocaman gözlerle bana bakardı

Gören gölgeler şaşardı
Derdim arzı aşardı
Ben asla delirmem derdim
Düşlerim bunu başardı

Aralık 2008