Düşler Yağmuru Bekliyor

Bırak git artık beni kendi halime
Ne kadar üzülsem de
Yalnız kalsam da bu şehirde
Bizi bilirsin
Sevdamızı harmanlamasını biliriz yüreğimizde
Hadi bırak beni kendi halime
Unut demiyorum
Biliyorum ne kadar kaçsan da
Başka kimliklere
Unutamayız ikimizde
Ama gitmelisin ve yeni yaşamındaki
Şehre alışmalısın bensiz ve başkasıyla
Arada bir de olsa bir merhabayı esirgemelisin benden
Bir merhaba umudun filizi oluyor mevsimde
Sormamalısın beni eşe dosta
Başın öne de eyik olmamalı
Gülmelisin gittiğin gün gibi
Gülmelisin ve ağlamalısın gamzelerinin yalanlığına

Hadi git
Düşlerimiz buğulu camlardan silinir yağmurda
Unut hepsini; unutamasan da
Nasılsa isimsizdi aşkımız
Hiçbir kayda rastlayamazsın hayatta
Hadi git artık
Hayatımız dağınık kalsın
Yarın gece ben uğrarım yine
Toplama yatağımı
Alışmalıyım sensizliğe
Telefonu beklememeliyim gece yarılarına kadar
Sesini duymadan korkamadan
Uyumaya alışmalıyım tek başıma
Git ama kendini bırak odamın bir köşesine
Özlememeliyim seni
Özlersem ararım
Özlersem kölen olurum
Özlersem yenilirim yalnızlığıma...

Artık kimliksiz çıkmalıyım gece vardiyalarına
Yorgunluktan sızmalıyım
Seni düşünecek hiçbir güzelliğim olmamalı hayatta
Git, git artık
Ama sen yinede bir merhabayı esirgeme
Bu mevsim o mevsim
Gitmelisin sevecek hiçbir baharı yaşamadan git
Elveda sevgili...
Bu gece tüm düşler yağmuru bekleyecek unutma;
Unutma...

Kasım 2002
İstanbul (Cihangir Meydanı)