Düşler Sokağında Kırçiçeği

Düşler sokağında yürüyorum bu akşam
Tepemde ay parıltısı.
Yıldızlar göz kırpıyor birbiriyle yarışırcasına
Etrafım insanlarla dolu.
Ama ben onlardan uzaktayım.
Onlar kaldırımlarda,
Ben, düşler sokağındayım.
Düşler sokağı sessiz.
Sevenlerimle dolduruyorum sokağı.
Kimi istersen koy filmine.
Nasıl olsa yönetmen benim.
Düş dediğin gerçeğin bir parçası,
İnsanın kamçılayıcısı.
Dünya düşlerle kuruldu…
İnsanoğlu,
Yarattığı dünyayı
Gerçeklerde kasıp kavurdu.
Bir insan düşlüyorum bu akşam
Belki de bir sevgili
Yüreğinde bir çiçek sadeliği.
Bir çiçek ki;
Sabah beyaz, öğle sarı, akşam kırmızı.
İçindeki tüm özü kelebeklerle doğaya sunup…
Kendisi yediveren gülü gibi.
Çiçeklerini topla topla koy kucağına.
Bu insanı tanıyorum
Benim için bir tane.
Dünya da belki binlerce.
Ama o benim bir çiçeğim
O benim solmaz kır çiçeğim
Yazın papatyam, kışın kardelenim