Düşler Sokağı Şiirleri - Üç Çiçekli Bahçe

Üç çiçekli bir bahçeden baktı kadın
Üç çiçekli bir bahçeyi sevdi adam...

Çekilen bir diş gibi çaresizdi herşey
Kanamalar ve yaralarla herşey
Herkesin ve herşeyin çokça kirlendiği
Bir zaman döngüsünde
Kadının saf ve temiz bir aşk düşüne
Adamın bitmek bilmeyen bir bahçe
Özlemi ekleniyordu
Ekleniyordu takvimlere yapraklar
Defterlere veresiyeli günler...

Boşunaydı bu uğraşlar bu sessiz kalmalar
Eskiyordu çünkü herşey yeni hiç birşey kalmıyordu
Yenileniyordu sadece her gün herşey
Evlerde koltuklar Mağazalarda vitrinler
Gece kondularda lambalar
Villalarda avizeler değişiyordu
Dağlarda dinamitler eteğinde mayınlar patlıyordu
Yollara yeni asfaltlar seriliyor
Yelkovan yine akrebi kovalıyordu
Birileri ölürken bir yerlerde
Başka bir yerde doğum sevinci kutlanıyordu
Kurtlanıyordu dalda elma kalpte sevgi
Yaşlanıyordu bedende ten gözde kirpik
Çağıldarken ırmaklar ormanlar yanıyordu
Ay ışığı sulara düşmüyordu her zaman
Yakamozlar denizlerle buluşmuyordu
Otlar yeşil kalmıyordu ovalarda
Ama süt yine beyazdı sağılırken memeden
Bebekler cennet kokuluydu henüz büyümeden
Biliyordu adam aşk da her şeye rağmen güzeldi
Dile düşmeden ve düş bitmeden...

Sonra günler yine hızla ilerliyordu
Çeşmeler gürül gürül ve serin
Doğu anadoluda yazgılar ağlıyordu
Bitliste beş minarelerde ezan sesleri
Akdenizde nemli geceler ve deniz kokusu
Böyle sürüp giderken yaşamak
Üç çiçekli bir bahçeden ayrılıyordu kadın
Akasyalar soluyor, menekşeler
kokmuyordu zaten
Geriye papatyalar kalıyordu sadece
Adam durup durup
kadının saçlarını çiziyordu duvarlara
Papatyalarda soluyordu sessiz sedasız
Şiirler yetim şairler aşka yine arsız
Sonra sabah iniyordu perdelere
Uyanıyordu adam gün yeni başlıyordu
Bir düşü daha yitirmişti anlıyordu
Ama hep yeni bir düş kovalıyordu yinede
Biliyordu çünkü düşler düştükçe büyüyeceklerdi
Ve hiç bitmeyecekti yaşadıkça içindeki bu şiir coşkusu
Akdenizde portakal çiçekleri ve deniz kokusu...

Üç çiçekli bir bahçeden baktı kadın
Üç çiçekli bir bahçeyi sevdi adam...