Düşler Sokağı Şiiri - Kemal Doğanay

Gün günü kovalar bende hep seni,
Yıldızlar gönlümde çiçekler açar.
Sevdiğim insanlar unutmaz beni,
Erken doğan güneş ışıklar saçar.

Bu nasıl bir dünya başı sonu yok,
Mecnun Leyla için çöllerde gezer.
Dinlemek istersen hikayemiz çok,
Hastalar yatakta canından bezer.

Düşler Sokağında gemiler yüzer,
Şeytanlar zulada suçsuzu bekler.
Sevdalar yanarken gözleri süzer,
Artık açmaz olur dalda çiçekler.

Gönlümde Sevdanın külleri yanar,
Küller değil bizi dağlarda tutan.
Durmadan içimde yaralar kanar,
Utan artık utan sevenden utan.

Korkunç bir ateş söner içimde,
Şimdi yaralarım kabuk bağlıyor.
Lezzeti kalmadı yemek seçimde,
Sevdiklerim gelmiş bize ağlıyor.

DOĞANAY'ım diyar diyar gezerim,
Selam versem bile kimseler almaz.
Yıllardır gönlümde destan yazarım,
Bu sevdayı bilen çok burda kalmaz.