Düşler Sokağı Şiiri - Süleyman Düzgünoğlu

Düşler sokağı;

Issız bir mahalle, terkedilmiş misafirhane,
Yosun tutmuş kaldırımlar, yeşili solmuş ve ıslak,
Kimseler kalmamış etrafta, terkedilmiş gibi,
Uzun zaman olmuş çalınmayalı o büyük kapısı,
Usulca açıldı kendiliginden dokunmadan kendisi,
Belli özlemiş oda eski günleri,
Sanki biliyormuş geleceğini,
Açmış kocaman ellerini.
Başköşeyi hazırlamış, en özel yerini.
Usulca süzülü verdi, selamsız sabahsız tanrı misafri,
Hızlandı birden anlamadan atışları,
Sığmayacak gibi oldu içime, büyüdü sözleri,
Soğuktanmı, sıcaktanmı anlamadım, ateş sardı heryeri,
Ne ağlıyor ki ıslansın gözleri,
Ne gülüyor ki saklasın düşleri,
Birden sıçradı kalktı yerinden,
Yaş değil kan akmıştı gözlerinden,
Rüyaymış gördüğü, garibin yüreğinden,
Gene dalmış düşler sokagına,
Gene yalnız,
Gene sessiz,
Gene sensiz ……………………………………..25-11-2008