Düşler Sokağı Şiiri - Sefer Keskin

Belkide unutmak çaresi bu aşkın ey sevgili...!

İmkansızlıklar içinde yanıp tutuşan iki yürek,
külden başka ne bırakacak ki elimize.
Virane olmuş umutlarda özlemlere yer kalmadı,
merhabalara ısınmadan elvedalarda üşüdük,
gün ışığında ayazlara kaldık,
bütün kavşaklar tutulmuş, bir çıkar yol bulamadık.
biz bu aşkı hep ayrılık acısında bulduk...

Özlemeyi bilseydim,
kor olup pare pare yanmaya razıydı tüm hücrelerim...
Derdim sen değil,çaremdin sen benim.
Sana bir kere kırılsaydım,inan bin kere sitem ederdim.
Keşke aşkımda bir ihanet olsaydı.
İşte o zaman bu vefasızı hiç affetme derdim...

Şimdi sana sarhoş bir beste gibi geldiysem,
boğazımda takılıyorsa bütün nağmeler,
bu benim içtiğim zehir zıkkım mey'den değil,
Sana son bakışımda gözlerinde gördüğüm nem'den dir ey sevgili.
Sana bir kere mendil olabilseydi öpüşlerim,
zaten benim yaramada merhem olacaktı senin yaşlı gözlerin.
şimdi dudaklarım çatlak,gezinemez yanaklarında naçar olmuş ellerim...

Artık bütün sorgulamalar boş çıkacak biliyorum.
Bende şimdi düşler sokağındayım.
Bir köşe başını tutmuş,düşlerimden geçmeni bekliyorum....