Düşler Sokağı Şiiri - Süleyman Ergül

Düşler sokağında yürüyorum yalnızım,
Gece sabaha gebe belli ki,
Bir kedi geçiyor önümden tıslayarak,
Kimbilir hangi çöpten nasibi vardı garibin.
Köşedeki apartmanın dördüncü katı
Hala ışık yanıyor neden acaba,
Ya geceden kalma kişi,
Ya sabah namazına uyanmış,
Sonraki tahminimi umuyorum,
Umuyorum diyorum uyanmış olsun,
Batıldan hakikate uyanış olsun

Düşler sokağında yürüyorum yalnızım,
Gürültüler geliyor sokağın öte ucundan
Üç sarhoş yol ortası muhabbetinde
Nasıl da beklemişlerdir yavruları eşleri,
Umutsuzca yenilmişlerdir uykuya,
Her gece olduğu gibi ve yine olacağı gibi,
Taze ekmek kokuları sarıyor benliğimi,
İşçiler harıl harıl hamurla güreşmede
Çok değil sadece biraz sonra,
Sofralar şenlenecek sayelerinde.
Umuyorum herkes uyanmış olsun,
Batıldan hakikate uyanış olsun.

Düşler sokağında yürüyorum yalnızım,
Minareyi görüyorum tam bu köşeden,
Derken caminin kapısı gıcırdayarak açılıyor,
Ak sakallı dedecik seğirtiyor öylesine mahcup,
Çıkıyor basamakları salavatlar eşliğinde.
Umuyorum diğer cemaat de uyanmış olsun,
Batıldan hakikate uyanış olsun.

Düşler sokağında yürüyorum yalnızım,
Dört genç ilerlemekte karşı kaldırımlarda
Ellerinde sigara ağızları argolu,
Nasıl da aldanış içindeler
Hiç farkında değiller
Dilerim ellerinden bir tutan olsun.
Yol göstersin onlara klavuz olsun.
Taksici rızık peşinde keskin ayaza inat
Bir bardak çayda bütün mutluluk
Bekliyor ilk yolcu uyanmış olsun
Batıldan hakikate uyanış olsun.
Düşler sokağında yürüyorum yalnızım
Düşler sokağında yapayalnızım.

(İstanbul 26 02 2008)