Düşler Sokağı Şiiri - Ahmet Mansuri

Sevmiyor günlerimiz, geceleri
Karamsarlığına kanar gibi üzülüyor.
Geceler yanık, yüzlerimiz keskin
İnadına bir gülümseyişine kanıyor.

Durmuyor zaman, dinmiyor özlemimiz.
Geçmişin tebessümleri, günümüzü arıyor.
Soğuk bedenler içerisinde ruhumuz, tutsak.
Çıkacak bir yol, ışık arıyor.

Gözlerinin kahvesi hüzünlü, tat vermiyor.
Solgun zihninde derin yaralar,
Her hücrende tutsak adım
Gururunun hücrelerinde beni arıyor.

Tavanlarda, duvarlarda adım,
Hatırlamak istemediğin hatıralar,
Kulakların sesimi, ellerin ellerimi,
Çaresizliğin beni arıyor.