Düşler şairine Şiiri - Can Fırat

düşler şairine

ey düşler şairi
gel sen bana aşkın rengini tarif et
ben sevdiğimin sesinin
ıssız kıyısına
sığınır
bir mülteci gibi
uyurum
uyandığımda
sen gözlerimin gündüzüne
çocuk gülüşlü yağmurlar ısmarlarsın
bide yarın gecesi ağlak gözlerine
olurum ben rayihası
o da selsebil
onun kokusu özgürlük toprağa
aşk rengi çiçek olur
saçar etrafa
olur ki
bir ceylandan evvel
bir partizan koklar
AŞK düşünür dağlara
oluruz cesaretçiceği
yürürüz ...
işte o zaman can şair
o zaman
en azgın yangılar
barışır suyla

ama yetmez bu
benim düşler şairim
bide kendine karşı
zafer’e susanmış
Allahını unutmuş gözlere
senin ceylan gözlerini giydirmeyi başarmalıyım
umulur ki onlarda
iyi bakarlar dünyaya
ölümden tiksinip inanırlar yaşama
işte o zaman
o zaman can şairim
bütün sahte lafazanlara
yumruğunu boşa salayanlara
cümle dalkavuklara
söyleyecek sözümüz olacak bizim

elbette can şairim
elbetteki söyleyecek çok söz var
ama özcesi böyle dir işte
hayat dediğimiz
bazen taammüden
gelenlerin ve gidenlerin
bırakmak istediği
yokluğa karşı
varlığı
kunt bir ağaç gibi
eskitir asırları

bağışla
kendimle olan bu savaşımdan yorgun ve üzgünüm:demediğindendir
söz devrini geçtik çoktan
şimdi demir çağındayız
iblislerin kafa kafaya verdiği
bu zamanda
sözler barut
nefesler demir pas
bu yüzden
artık hiç bir güç durduramaz beni buralarda
kendimi kuş sesilerine adıyorum
alıp götürsünler beni
uzak diyarlara
bir göl kenarı selvi bir kamış olurum daha iyi
kimseye biat etmeden
içime kuş sesleri oturur
yaşarım hürce

ve sen
ah sevdiğim
sana gelince
bilirim
şimdi asude bir yazdır yüzün
ve ben asırlardır
hürriyetti alıkonmuş
yorgun bir yağmurum
esirgeme canım
esirgeme
bırak büyüsün baharlık sevmelerin

bekle
şu uğursuz demir çağı geçince
söz devrine geri dönünce
demirleri kırıp geleceğim elbette

Can Fırat 14.şubat ikibin onsekiz