Düşler Mandalsız Şimdi.. Ne bilir Yar

Nice halleri var çıkmazın…
Kapanlara kıstırılmış can havasızlığından âlâ
Eğilmiş boyuna boyunduruk
Erguvan çiçekleri..
Ve mevsimce diri düşlemelerde
lâl gözlere düşen kan!
Ne bilir.. İstanbul şımarması
Ne bilir.. Yeditepe eğlencesi..
Pierre Loti tepesi
ve Lotinin kahvehanesinde ayak izini bulup
“Doğudaki hayalet” sevdasından bir çay içmesi.

Ne bilir bu yürek..
Yahya kemal Beyatlı söyleminden
Bir nefes alıp..
“Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul
görmedim gezmediğim sevmediğim hiçbir yer” büyüklüğünce
bir seyirlik keyfe kâr etmesi
Haliç seyrine dalan gözlerinden
Bir yudum sarhoşluk içmesi
Ne bilir! ...
İçimde ölen martılar.

Yürek gölgesi mavi
Dört yanı deniz olsa da
Bir ada yalnızlık
Bir ada ulaşılmazlık
Gemiler martılar mezarlığı
Özlemler uzaktan bakar
Boğazında.. boğazlanan yutkunma kadar
Teline tellediğim düşler mandalsız şimdi
Her akşama ayrı bir gülüş
Her sabaha yeni bir düşüş koyar İstanbul!

Ah.. İstanbul
İstanbul Yar!
İstanbul da… İstanbul sevdası kadar…
Bir cihan düşe..
Yürek gözden erken ağlar.