Düşler Kıraathanesi Şiiri - Nurşah Şenel

Seni sevmeden önce
yaşamak oldukça sebepsizdi
uzun uzadıya hüzünler vardı
deliksiz uykuların limiti bitmiş
düşlerim köhneleşmişti iyice

Günle selamlaşmak için
camı perdeyi araladığımda
güneş sanki gün geçtikçe ihtiyarlıyor
her bir günüm buruk bir bayram havasında
buruşmuş ellerinden öpüyordum onun
ve güneşin izi alnımda kalıyordu

Seni sevdikten sonra
çığlıkları heyecanlarımı koşuşturan
martıların gözü kara
ve martılara özenen yüzsüz dilenci
vapurları bir dediğimi iki etmiyor
iskelenin yolunu şaşırmıyor artık

Ve düşlerim...
onlar da uğramıyorlar nicedir
pinekleyen düşler kıraathanesine
mavi yelle çalışan bir değirmen ellerinde
güzel olan ne varsa hayata dair
öğütüyorlar işte...