Düşler düşmez Şiiri - Feyzi Adıyaman

Sakallarım döküldü düşlerimin üzerine…
Dökülmüşlüklerimin de sakalları çıktı şu sıra.
Düşlerimde köseydim oysa,
Tüm köşelerde düş görebilirdim,
Tüm düşlerimde köşeler vardı çünkü.
Her düştüğümde düşlerim kaldırdı beni.
Her kızdığımda kendi ocağımın altını kendim kıstım.
Her ocak yeni başlangıçlar doğurur mu peki?
Her mutlu başlangıç beraberinde hüzünlü bir son doğuruyor madem,
Hangi hüzne değer hangi mutluluk?
Üzüleceğini bilen mutluluk, gerçekten mutlu olabilir mi?
Hiç üzülmeyeceğini bilseydi mutsuz olurdu elbette.
Açılan kapının doğru kapı olduğunu yanlış kapılar ziyaret etmeden anlayabilir miydim?
Babam böyle pasta yapmayı nerden öğrendi?