Düşler De Düşündürür! Şiiri - Seçil Karagöz

Düş gördüm; düşündüm ve hayra yordum;
Düşümde kendimi kovalıyordum...
Koştum, durdum, sordum: ‘Nedir bu böyle? ’
... Derken cevap geldi: ‘Aslını söyle! ’
‘Aslımın aynıyım; sana n’oluyor? ’
‘Dikkatle dinle, bak, neler oluyor...’

‘Çok yedin ve içtin; kendinden geçtin;
Özgür iradenle yolunu seçtin.
İyiyi, doğruyu arar dururdun;
Haksıza, zalime tekme vururdun.
Özünle barışık, hep huzurluydun;
Coşkulu, keyifli hem de mutluydun.’

‘İçini söylerdi her zaman dışın;
Pek sıcaktı hatta en sert bakışın!
Dostluğun aranır; öfkense, hayır!
Seni herkes tanır; dağ, kır ve bayır...
Arada gezerdin; ince sezerdin;
Yardıma koşardın; hiç yorulmazdın.’

‘Varlıklı değildin lâkin hep vardın;
Güçlüydün, harcını hep kendin kardın!
Hamdın, piştin, yandın; fendine kandın;
Yüzüne güleni daim dost sandın!
Ne zaman, ne zemin öyle kötüdür;
Bozulan, insanın sade özüdür! ’

‘Var mısın, yok musun; sen onu söyle!
Gücenme Rabb’ine, dövünme böyle!
Az bakın çevrene ve kendine gel;
Güçlüdür iraden, tanımaz engel!
Yine büyük düşün, ansızın yitme;
Bizi bırakıp da meçhule gitme! ’

‘Çok okudum, yazdım; çaldım, söyledim;
Şiirle, yazıyla meram eyledim.
Saygım ve sevgimle yürek ısıttım;
İlmimle kendimce dimağ ışıttım.
Tutsağı olmadım maddî âlemin;
Bayrak, Kur’an, vatan aşkı kalbimin...’

‘Kula kul olmadım ömrüm boyunca;
Aşırı gerçekçi yapım olunca...
Hep var’la yetindim; kendime yettim;
Asla hırslanmadım; haddimi bildim.
Sütten çıkmış kaşık olamaz kimse;
Az emin olalım, yeter bu bize! ’

‘Artık kovalama, aynı yerdeyiz;
Ne gökte, ne yerde; bir köprüdeyiz...
Ya geçer gideriz, ya da düşeriz;
Belki de ikimiz aynı düşteyiz!
Düşün renklisini her dem düşleriz;
Öyküye düşünce gülüp geçeriz...’

‘Bu nasıl hikâye, başı sonu yok;
Ol lâf-ı güzafa karnımız pek tok!
Düşün senin olsun; biz de düşleriz;
Elma ağacında armut dişleriz!
Kaçma, kovalama; biraz ağır dur;
Bey! desinler sana, gönülde taht kur! ’

‘Şiirle karışık bir kurgu kurdum;
Hikâye ederek arzımı sundum...
Dilerim yürekler daralmamıştır;
Özgün öykü tarzım mayalanmıştır...
Çeşni olsun diye kaleme aldım;
Takdir sizlerindir; düşüme kandım...’