Düşler Damı Saçaklarından

Boynum yine bükük,
Uykularım bölük pörçük.
En iyisi, oturup sakince düşünmek.
Kalemi almak ele ve başlatmak yeni bir hikaye.
Odaklanamasam da yoluma, biliyorum yeni hayaller iyi gelecek.
Belki yeninde iyiye gidecek her şey.
Başımdaki ağrıyı tasvir edemem,
Aslında edebilirim edebiyatla iyidir aram,
Fakat ilhamı getireceğine ağrıları getiriyor yolumdan da alı koyuyor yaram.
Her şey kabulüm de eğer ellerini tutmadan gidersem gözüm açık,
Aklım kaçık gider, düşerim düşler damının umut saçaklarından.
Yolladığınız kap kacaklar teker teker kırılıyor gözlerimde,
Ve sanki kozmik bir şey uyandırıyor, sanki bilmiyorlardı
Yalnızca kahve bardağım, kağıtlarım ve kalemimle dertleştiğimi.
Gelenler sadece ukde kaldılar içimde de öyle gittiler.
Hadi gel bir mum yakalım sönene kadar aşık olalım birbirimize desen,
O gölgesi düşen ışığa dalarım, gelmeni beklerim de gelmezsin,
Söndürürüm bir an düşünmeden sana dair kurduğum hayal parıltısını.
Ben söndürürüm de güneşi,
Sen niçin bakmazsın pencere ile görmek arasındaki boşluktan.
Sen bakmazsın ben de alışılagelmişin dışında,
Rayların üzerinde kayan trenin penceresinden,
Beni uğurlamaya gelmeyen sana sallar elimi,
Sana yazdığım şiirlere akıtırım, bir su damlası gibi
Çatlak duvarların arasından sızan yalnız göz yaşımı.