Düşler Çocuğu Şiiri - Mehmet Çiftçi 20

biz ne zaman
soğan kokan
sarımsak kokan
çocuklarla el ele verip
düşsel diyarlara göçsek
kavgalıda olsa
her artist-sel oyunda
hep ben YILMAZ GÜNEY rolüydüm
aslında biz
herkesçe kendi haklı kavgamızı seviyorduk
birde
her kavganın sonunda
kanayan yaralarımızı
kan kardeşliğine pekiştirmeyi

sonra
gelip geçen bütün trenlerin
oyuncak düşlerine inat
parmak uçlarımızı kanatırcasına
ve çatlatırcasına tırnaklarımızı
telden arabalar yapardık

bir gün mutlak
alma zorunluğumuz olan
'makap' marka ayakkabı
11 numaralı sarı bir forma
içli bir futbol topu
...
bizim yùreğimiz
her maçta
patlamaya yüz tutmuş
plastik toplar görmeye
dayanmıyordu artık
içimiz acırdı!