Düşler Bitince Şiiri - İbrahim Derin

Yoktu aslında ömrümde kimse
ıssız bir yol gibiydim
hep birşeylere susamışlığım
bir damla yaş vardı gözlerimde
oysa dağlamıştım gözlerimi
şimdi bütün acılarım ellerimde

bazen
yağmurlar götürse diyorum buralardan
hani o rüyalarımda gördüğüm
saçlarını okşamaktan bıkmadığım
dizlerinde uykulara daldığım
o deniz gözlü güzele
sürüklese günler beni bahara doğru
bir gece sızıverse kalbime
bir ışık doğsa
bunca yıl karanlık kalmış şehrime
gül yaprağında düşler biterken
şafak söküyor
ben ağlıyorum gün başlıyor
anne bak
galiba bütün düşlerim gerçek oluyor.

14.02.2005 kandıra