Düşlemenin dili… Şiiri - Mehmet Aydemir

Düşlemenin dili…

Düşle be cancığım düşle,
Sonu yoktur düşlemenin,
Sen geliştirdikçe gücünü… O da gelişir,
Düşlemin faturası yok sanır; düşlersin…
Düşünmek anlık bir his dersin,
Üretirsin doğru veya yanlış,
Bilmezsin üretmenin ardındaki gücü,
Sen ürettikçe… Doğru ve yanlış üreyecektir…
Düşle be cancığım düşle,
Düşlemek beyinde büyük bir fırtınanın orgazmasındır,
Düşlemek doğurmak ve ad koymaktır…
Düşlemek üretmektir, binlercesini gelecekte…
Düşlemek korumaktır, bir çocuğa sahip çıkar gibi…
Düşle be cancığım düşle,
Senin düşünün gücü,
Ne güzel sevdalar yaratacak,
Ne sonu gelmesini istemediğin anlara sebep verecek;
Çıkıp bulunduğun bedenden üryan yaşamak isteyecek,
Sonu asla düşlemeyecek…
Düşle be cancığım düşle,
Her ak sayfanın birde kara yüzü var;
Sonunu düşlemekten ve görmekten korktuğun,
Olması halinin bile seni; bedeninden çıkarırmış gibi,
Bağlı olduğun frekansı yitirmek gibi,
Bir daha sesini duymamak gibi…

Bir daha düşle be cancığım,
Salim ve hür;
Öyle üret ve DÜŞLE,
Yitirmek kolaydır;
Doğru ve yanlışta tartışılır, kime göre…
Yüreğinin iki kefesindeki sen; sana seni gösterir…
İnan ona…
Andaki heyecana…

Mehmet Aydemir 26.11.15 saat 02:25