Düşleme Şiiri - Mustafa Bilgiç

Bir gece düşümde, o suna yârı,
Gördüm de bir daha uyuyamadım.
Gecenin çöktükçe bütün efkârı,
Gün doğmuş çığlıklarla, duyamadım!

Aslında her gecem böyle geçmekte,
Karanlıklar düşlerimi içmekte,
Gün doğdukça sevdiceğim kaçmakta,
Bir kez olsun gönlümce, doyamadım.

Düşte gördüm yine yârı bir gece,
Uyuyordu mışıl mışıl, tatlıca.
Seyrettim de uzun uzun öylece,
Öpüp uyandırmaya kıyamadım.

Çok oldu geleli, desem de sonu,
Kısılır içimde sesimin tonu.
Delice sevdiğimi hâlâ onu,
Bir türlü kimseden saklayamadım.

İstemezdim böyle olsun, darıldık.
Hemencecik ayrılığa sarıldık.
Önceleri çok kızgındık, durulduk.
Oldu hayli zaman, gün sayamadım...

11.04.2007