Düşlembik Şiiri - Nevzat Konşer

bir sonu olmalı diyorum bu kalp azgısının
üveyikler öyle koşmamalı yaz yokuşuna
diye bir rüya mırıldanmalı saate akan çocuk

ama duymayın beni sakınlanın ben
ki kapalı olurum pazarları aşklanmaya
her pazartesi yaftamın ilk günüdür çünkü
takvimler ünleyen bir ağır abi

hani teniniz cömert bir orkestraydı hani
bağdaş kurduğunuz yer bile açık müzik
tüyleriniz başak uçları gibi çok sesli, atletik
ah hanımefendi ne verimli bir şeydiniz siz

gözleriniz puf minderdi atlas örtü
-denize ten adayan söylencesi balıkçının -
kavimler ölürken de vardınız sanırım
kıyıların tek ayaklı bakımsızlığında
mırıldandığıydı gözleriniz

bir kuyu var bilirsiniz içim martılar tümülüsü
bir çocuk diyorum kırık Amphora’ya
ateşi düşüyor birden her şeyin
ağrımdaki yangının bile

kalbiniz debisi yüksek bir şehir
yitkin kurtarma gemisi kalbiniz
ah hanımefendi hazır mısınız vermeye

Akatalpa/ Sayı 143