Düşlediğimde Kalan Şiiri - Ozan Efe

ölüm dörtnala gelir
öttürdü dala belir
düşlediğimde kalan
nasıldan gülebilir

desem ki gider misin
borcumu öder misin
yüzü üstünde dalan
yenide gel der misin

çığlığımda duyarsan
sağlığımda uyarsan
yüzükoyundu yalan
sığlığımda boyarsan

arsız karanlığından
hırsız bir anlığından
hoyrat yelinde alan
kırsız viranlığından

ana avrat sövsen de
doyasıya dövsen de
derdi derdinde salan
yükseğine çöğsen de

yanakta taştıkça gül
istersen açtıkça gül
alır yüreğinde balan
kokular saçtıkça gül

göze patlayan tufan
öze katlayan sufan
yüzsüzlüğüne çalan
söze atlayan şufan

bıraksan ellerimden
çıraksan tellerimden
özsüzlüğünde halen
firaksan yellerimden

kaç sabahtan uyandı
çengelinden koyandı
közsüzlüğünde falan
mangalından doyandı

lamı cimi yok gitsen
çorak toprağa bitsen
sözsüzlüğünde lalan
kayıp olup da yitsen

sevincim de bahardın
devincim de seherdin
pürüzsüzlükte malan
erincim de cevherdin

akışımdan yanansın
ozan efem canansın
yürürsüzlükte nalan
ayrılamam sanansın

sufan:sürgün,filiz şufan: yulaf
030512karahayıt