Düşkünün Hışmı Şiiri - Heyula

Yazmamalıyım; ama
Zorla sokuşturuyor kalem kendini parmaklarıma
Dök içini diyor
Kanımla yüzü yırtılmış kağıtlara
Abraşlaşmayan düşüncelerini
Daralan ağrılarını
Yırtılası gök
Ve sızan karanlığa inat
Ferzan kırmızısı düşkünlerinin hışmını
Anlat diyor
alışkanlığın olan yanlızlığında

Acısını bilir misin sensizliğin
Diye başlıyorum satırlarıma
Sonra düşünüyorum da
Sen seninlesin zaten

Okunaklı da değil gök bu gece
Şehrin gözü körelmiş
Düşünmemem de lazım seni
unutmam da lazım

Çünkü seversem
Sevedam sana dokunur
Çünkü seversen
Sevdan bana dokunur

Düşkünlerimin hışmı tutar sonra
Boylu boyuncaSerilir bedenim
Gök annenin gazabını değdirdiği topraklara

Sonra sokaklar benim olur
Şehrin bütün evleri simamı tanır
Banklar katı,çiğ içmezler,nemlidirler
Tanırım onları az mı boyun büktürdüler

Bir şeyler olsun diyorum; artık bir şeyler
Raylarım da yok
Geçsin diye üzerimden trenler
Düşkünlerimin hışmını essin diye
Köpekler dişlesinler diye
Gökten şimşekler
Yerde böcekler ısırsın diye
Bi an acım dinsin diye......-_-