Düşkün Ve Çaresiz Şiiri - Mustafa Kaymakcı

Bir park köşesinde oturuyordu,
Gözleri sonsuza bakıyor gibi.
Son umutlarını yitiriyordu,
Cellat boynuna ip takıyor gibi...

Sakala karışmış kirli saçları
Çatlak çatlak olmuş parmak uçları,
Toplayıp ta sanki bütün suçları,
İçindeki korla yakıyor gibi...

Yarım kemerini beline takmış,
En ucuzundan bir sigara yakmış,
Elinde simidi yarım bırakmış,
Bayat yiyecekten bıkıyor gibi...

Dalgın dalgın bir noktaya bakıyor,
Gözyaşları damla damla akıyor,
Her nefeste yakasını çekiyor,
Sanki boğazını sıkıyor gibi...

Böyle yaşamaktan belki bunalmış,
Kim bilir ki neden kendini salmış,
Eline yırtık bir gazete almış,
Öyle bakıyor ki okuyor gibi...

Bir başını bir sırtını kaşıyor,
Büzüldükçe zannedersin üşüyor,
Bazen göğsü körük gibi şişiyor,
Çok derinden bir of çekiyor gibi...