Düşkün Olunca Şiiri - Eyup Şahan

Bir zaman soframda yiyen insanlar,
Nasıl kayboldular sor hele gardaş?
Sana canım feda diyen insanlar,
Sırra kadem bastı gör hele gardaş.

Böyleymiş anladım insanda vefa,
Vefasız kullardan çekerim cefa.
Bir zaman varlıkta sürerdim sefa,
Haddimi aşmadım dur hele gardaş.

Kimine şan verir sırtta libası,
Eşeğe semerdir sözün kabası.
Düşenin sırtında yoktur abası,
Ayazda titremek zor hele gardaş.

Ayrılır yanından düşenin dostu,
Toplayıp giderken silkeler postu.
İltifat bilirler duyduğu höstü,
Anlayış sırrına er hele gardaş.

Bir sadık dostum var yanımda kaldı,
Kapıda yediği gündelik yaldı.
Salladı kuyruğu gönlümü aldı,
İki ayaklıya ar hele gardaş.

Geriye çekildi hısım akraba,
Sen dara düşünce dost mu acaba?
Eyüp yeter artık konuşma kaba,
Yaranı sen kendin sar hele gardaş.

Eyüp Şahan
Ankara 22.10.2013