Düşkün aşklar Şiiri - Salman Cigdem

Aşkımı unuttuğumu unuttum ekmeksizlerde
Sabrımı zorladılar çünkü sabırsızlıklarda
Aklımı sınadılar ondan sonrada
Ehil olmayan eyersiz insanlarda

Susun dedim susmadılar susmadılar
Durun dedim durmadılar durmadılar
Vurdular vurdular bende olmayan sabırlara
Pimi çekilmiş bomba gibiyim attılar beni uzaklara
Defterim dürülmüş sanki yarınlara

Derin hayatın girdabındayım

Zakkum yemiş ceylan gibi sekerek
Ayazda kalmış bülbül gibi üşüyerek
Aç kalmış kedi gibi sallanarak
Islanmış it gibi titreyerek
İnledim derin hayatın girdabında

Gözlerim görmez oldu us umun hayal kırıklığını
Kulağım duymaz oldu hayalimin ağıdını
Tenim hissetmedi hayalimin çıkıpda gittiğini
Gönül ferman dinlemez artık
O hayal bu sineye dönmezse çok yazık

İhtirasına kapılmış derler,de,tahammülsüzler
İşte o koyar banada,onada dostlar.

Kolumu kırmış yengibiyim sakinlerde
Gönül gözüm görmez oldu her yerde
Keskin kılıcın kınıyım kendi sinemde
Avareyim bu bedende kese kese döne dönede
Biledim kendi kendimi gönül bahçemde

Döne döne cızır cızırda suyumu alamadım
Aklım defterimde kaldı sandım
Duvardaki kireç gibi yandım
Küllerime sarıldıkca sarıldım
Doğmadım yeniden doğamadım

Hayllerimin küllerinden
Sarıldım hayat ağacına şimdi girdabındayım
Nefesim yok tenim yok hiçlerdeyim
Aşkımı düşürdüm bir köprüden aşağı yastayım
Ağıdımı duyun a dostlar yaradana niyazdayım

Aşkımı düşürdüm ıssız sinelerde hastayım
Düşmüşüm yatak döşek hastayım
Ağıdımı yolladım karanlık sinelere
Perişanım hastayım sessiz yastayım
Aşkımı düşürdüm bir köprüden aşağı şimdi sustayım.