Düşkün Şiiri - Ferhat Acay

Ne diyordu Nazım usta,
Tahir olmak da ayıp değildi,
Zöhre olmak da.
Sevda yüzünden ölmek de,
Mesele Tahirle Zöhre olabilmekteydi.
Yani yürekte.
Gel gelelim bana,
Düşkünüm çünkü Tahirim.
Düşmeyip de ne yapacaktım ayrıca
Tahirlikten mi vazgeçseydim ?
Şöyle ki,
Ne ben usanırım bu vasıftan,
İçim içimi yese de,
Canım canıma yetse de,
Varsın ne de sen uslan bu halden,
Ahirinde akıl baştan gitse de,
Yaş gelip geçse de.
Ne Tahirler çürüdü bu yolda,
Ben sana gönül vermişsem çok mu ?