Seninle konuşurken sesim çatallaşmıyor aslında.
Onlar kırılan hayallerimin gürültüsü..
Acımaz mı hiç doktorların içi, bir insana nasıl söyleyebilir ki öleceğini?
Acımasız mı yoksa insanlar bir insana nasıl söyleyebilir ki gideceğini?
Kurulan hayaller kırılan hayalleri tetikler,
uyku ölümü, güneş geceyi, aşk ayrılığı tetikler..
Gözlerin yaşamı gösterir, saat zamanı, gidişin azraili..
Söylesene içim mi bu yanan yoksa yanmaya mı alıştım ben.
Doğru ya;
Alışkanlıklar bağımlılıkları, bağımlılıklar acıyı, cay sigarayı arar yanında..
Şimdi benimde acılara perde çekecek kahkahalara ihtiyacım var,
yaralarımı saracak mutluluklara yeni acılara yol açacak insanlara..
Benim hakkım yok mu kendim gibi davranmaya?
Kimse sevmez mi beni aşıkken hem rakıya hemde sana...
Kayıt Tarihi : 28.11.2012 00:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!